Τον Μάιο του 2020 δέχτηκα μία άδικη και βίαιη επίθεση με καυστικό υγρό. Μόλις στα 34 μου χρόνια, κλήθηκα να ξαναχτίσω από το μηδέν τη ζωή και την υγεία μου. Και ενώ έχω μπροστά μου ένα μαραθώνιο χειρουργείων να με περιμένει, ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω μία κοινότητα για εμάς τους εγκαυματίες.
Καθημερινά έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που μου προσφέρουν βοήθεια αλλά και που μου ζητούν υποστήριξη, μέσα από τα social μου, μέσα από τα νοσοκομεία, ακόμη και στον δρόμο. Αναγνωρίζοντας λοιπόν, ως ασθενής, τα κενά στην ενημέρωση και στην περίθαλψη των εγκαυματιών στη χώρα μας, αλλά και τη λαχτάρα για επικοινωνία και για αλληλουποστήριξη μεταξύ μας, είναι πραγματικά ανάγκη μου να δημιουργήσω μια οικογένεια που θα μας αγκαλιάζει και που θα συμβάλλει με όποιο τρόπο είναι δυνατόν, σε ένα καλύτερο και πιο υποστηρικτικό περιβάλλον για εμάς.
Μέσα από το ταξίδι αποκατάστασης που διανύω, τις δυσκολίες και τον αφόρητο πόνο που έχω βιώσει, σκέφτηκα πως πρέπει να συγκεντρώσω κάτω από μία ομπρέλα όλες τις πληροφορίες και την εμπειρία που συλλέγω, ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν και από άλλους εγκαυματίες που το έχουν ανάγκη.Επιθυμία μου είναι να επιστρέψω ένα μέρος της αγάπης και της στήριξης που λαμβάνω συνεχώς τα τελευταία χρόνια από τους γιατρούς, την οικογένεια μου, τους φίλους και όλη τη χώρα, δημιουργώντας μία κοινότητα υποστήριξης εγκαυματιών, μέσα στην οποία τα μέλη της θα ανταλλάσσουν σκέψεις, πληροφορίες και συναισθήματα για ένα τόσο δύσκολο βίωμα, όπως είναι το έγκαυμα. Πιστεύω πως η αλληλουποστήριξη είναι ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισης της-σκληρής μερικές φορές-ζωής. Πραγματικά, για εμένα είναι μεγάλη συγκίνηση και περηφάνια να ζω σε μια χώρα που οι άνθρωποί της χαρακτηρίζονται από αξίες, όπως η αλληλεγγύη και η ευαισθησία, οι οποίες στάθηκαν η έμπνευση για τη δημιουργία κάτι όμορφου, φωτεινού και συμβολικού για όλους μας, όπως το Ioanna Paliospirou Foundation.